รีวิว Hunger คนหิว เกมกระหาย เตรียมรับแรงปะทะจาก “ไฟในครัว”

ในโลกที่ความหิวไม่ได้หมายถึงแค่การขาดอาหาร แต่คือ “ความทะเยอทะยาน” ที่กัดกินหัวใจมนุษย์ Hunger คนหิว เกมกระหาย ภาพยนตร์ดราม่าจิตวิทยาสัญชาติไทยจากผู้กำกับ สิทธิสิริ มงคลสิริ พาผู้ชมดำดิ่งสู่โลกของวงการอาหารระดับไฮเอนด์ที่เต็มไปด้วยความร้อนแรง แข่งขัน และอำนาจที่มองไม่เห็น ดูหนัง ไทยที่แรงที่สุดแห่งปีจาก Netflix จะพาคุณเข้าไปในโลกที่ทุกจานอาหารคือสงครามของศักดิ์ศรี และทุกคำพูดคือการต่อสู้ของความฝันกับความเป็นจริง นี่ไม่ใช่แค่หนังเกี่ยวกับเชฟ หรืออาหาร แต่คือ “สนามรบ” ของศักดิ์ศรี ความทะเยอทะยาน และความแตกต่างระหว่างชนชั้นในสังคม ที่ซ่อนอยู่ใต้ภาพของอาหารจานหรู หนังตีแผ่ความจริงที่หลายคนไม่กล้าเผชิญ ว่าความสำเร็จบางครั้งไม่ได้มาจากฝีมือเท่านั้น แต่อาจแลกมาด้วยจิตวิญญาณที่เราต้องยอมเผาไหม้

นักแสดง/นำแสดงโดย

• นพชัย ชัยนาม รับบทเป็น เชฟพอล
• ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง รับบทเป็น อ้อย
• กันต์ สวัสดิ ณ อยุธยา รับบทเป็น โทน
• มาจิด ซาจาดี รับบทเป็น นักชิมอาหาร
• ภูมิภัฏ ถาวรสิริ รับบทเป็น อั๋น
• เคนเนธ วอน รับบทเป็น แขกในงานปาร์ตี้
• วริท ลีสวรรค์ รับบทเป็น โตส
• เอยศยา โฮสุวรรณ รับบทเป็น มิลกี้

อ่านเรื่องย่อของ Hunger คนหิว เกมกระหาย

อ้อย เป็นแม่ครัวประจำร้านอาหารริมถนน เธอถูกทาบทามโดยโทน รองหัวหน้าเชฟของร้านอาหาร Hunger ที่บริหารโดยเชฟชื่อดังพอล อ้อยไม่พอใจกับเส้นทางชีวิตหลังจากเรียนจบมัธยมปลาย จึงตอบรับคำเชิญและเข้าร่วมออดิชั่นพร้อมกับบัณฑิตจากโรงเรียนสอนทำอาหาร พอลให้ผู้สมัครทุกคนทำข้าวผัด ในขณะที่ผู้สมัครทุกคนมีความรู้ในด้านอาหาร ทั้งความคิดสร้างสรรค์และการจัดจาน แต่อ้อยเสิร์ฟอาหารแบบทั่วไป ไม่ได้ดูหรูหรา จึงถูกเชฟพอลไล่ให้ออกไป แต่เธอไม่ละละความพยายาม

อ้อยเริ่มต้นด้วยการฝึกฝนอย่างหนักภายใต้การดูแลของเชฟพอล แม้จะต้องเผชิญกับความกดดันและความคาดหวังสูง แต่เธอก็พยายามพิสูจน์ตัวเองในโลกของการทำอาหารระดับสูง เมื่อทีม “Hunger” ต้องรับมือกับสถานการณ์ต่าง ๆ เช่น การเสิร์ฟอาหารให้กับลูกค้าที่มีความต้องการพิเศษ และความขัดแย้งภายในทีม อ้อยต้องตัดสินใจว่าจะยืนหยัดในเส้นทางนี้หรือกลับไปสู่ชีวิตเดิมของเธอ

ดูหนัง รีวิวหนัง Hunger คนหิว เกมกระหาย

จุดแข็งที่สุดของ Hunger คนหิว เกมกระหาย คือ บทที่กล้าชนกับสังคมจริง โดยผู้เขียนบท คงเดช จาตุรันต์รัศมี ผู้มากฝีมือจาก Snap และ Where We Belong ที่ครั้งนี้นำเสนอความขัดแย้งของชนชั้นผ่านโลกอาหาร โลกที่ดูหรูหราแต่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของการแย่งชิง สิทธิสิริ มงคลสิริ กำกับได้อย่างทรงพลังและแม่นยำ เขาใช้ “ไฟในครัว” เป็นสัญลักษณ์ของไฟในใจมนุษย์ ถ่ายทอดความเดือด ความร้อน และแรงกดดันได้อย่างจับต้องได้ ทุกฉากปรุงอาหารถูกถ่ายให้เหมือน ดูหนัง ฉากสงคราม เราได้ยินเสียงกระทะ เสียงน้ำมันเดือด เสียงหั่นวัตถุดิบที่รัวราวกับปืนกล ความรุนแรงในห้องครัวแทบไม่ต่างจากสมรภูมิชีวิตจริง ผู้กำกับเลือกใช้จังหวะการเล่าเรื่องที่ค่อย ๆ บีบคั้นอารมณ์คนดูจากสงสัย เครียด จนถึงระเบิดอารมณ์ออกมาในตอนท้าย ทำให้หนังดู “ไม่เร่ง” แต่กลับเต็มไปด้วยแรงปะทะทางความรู้สึก ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง สวมบท “อ้อย” ได้อย่างเหนือชั้น เธอไม่ใช่เพียงหญิงสาวผัดไทยริมถนน แต่คือภาพแทนของคนที่ “หิวการยอมรับ” ทุกอารมณ์ของเธอถูกส่งผ่านสายตา จากความไม่มั่นใจ สู่ความหยิ่งทระนง แล้วสุดท้ายกลับกลายเป็นความว่างเปล่าที่ชวนเจ็บปวด

ด้าน นพชัย ชัยนาม ในบทเชฟพอล คือพลังตรงข้ามที่สมบูรณ์แบบ เขาทำให้เชฟพอลกลายเป็นตัวละครที่ทั้งน่าหลงใหลและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน บุคลิกนิ่งเยือกเย็นแต่เต็มไปด้วยแรงกดดัน แสดงให้เห็นว่าภายใต้ความสำเร็จคือ “ปีศาจ” ที่ไม่เคยยอมแพ้แม้แต่กับตัวเอง ผู้กำกับภาพ ฟิลลิปส์ สุขประเสริฐ ถ่ายทอดโลกของ “หิว” ด้วยภาพที่คมเข้มและอึดอัดอย่างมีศิลป์ แสงไฟในครัวถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของความร้อนในใจมนุษย์ ยิ่งแสงร้อนแรงเท่าไร อารมณ์ของตัวละครก็ยิ่งปะทุขึ้นเท่านั้น สีของหนังถูกคุมโทนให้ออกแนว warm and dirty tone สีเหลืองทองของไฟ น้ำมัน และเนื้อสัตว์ ตัดกับโทนเทาและดำของโลกชนชั้นสูง เป็นภาพเปรียบเปรยที่ทรงพลังและเจ็บลึก การตัดต่อมีความแม่นและมีจังหวะทางอารมณ์สูง โดยเฉพาะซีนทำอาหารที่ถูกตัดสลับกับฉากอารมณ์ได้ลงตัวราวกับเพลงร็อกที่เร่งจังหวะขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงไคลแม็กซ์