รีวิว Presence เป็น อยู่ ตาย วิญญาณที่ยังไม่จากไป

ภาพยนตร์เรื่อง Presence เป็น อยู่ ตาย ฉายในปี 2024 ผลงานล่าสุดของผู้กำกับมากฝีมือ สตีเวน โซเดอร์เบิร์ก เขียนบทโดย เดวิด โคปป์ ได้พิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งถึงความสามารถในการเล่าเรื่องที่กล้าท้าทายกรอบเดิมของภาพยนตร์กระแสหลัก ด้วยโครงสร้างการนำเสนอที่เรียบง่ายแต่ทรงพลัง และการเลือกมุมมองที่ไม่ธรรมดา ทำให้การ ดูหนัง เรื่องนี้ ไม่ใช่แค่หนังแนวดราม่าหรือสยองขวัญทั่วไป แต่คือการสำรวจสภาวะการมีอยู่ผ่านมุมมองของสิ่งที่ไม่ควรมีตัวตน หรือที่เราเรียกว่า วิญญาณ

นักแสดง/นำแสดงโดย

• ลูซี่ หลิว รับบทเป็น รีเบคก้า เพย์น
• คริส ซัลลิแวน รับบทเป็น คริส เพย์น
• คาลินา เหลียง รับบทเป็น โคลอี เพย์น 
• เอ็ดดี้ มาเดย์ รับบทเป็น ไทเลอร์ เพย์น 
• เวสต์ มัลฮอลแลนด์ รับบทเป็น ไรอัน คาลด์เวลล์
• จูเลีย ฟ็อกซ์ รับบทเป็น เซซี

อ่านเรื่องย่อของ Presence เป็น อยู่ ตาย

ครอบครัวเพย์น ซึ่งประกอบด้วยแม่ รีเบคาห์, พ่อ คริส, ลูกชาย ไทเลอร์ และลูกสาว โคลอี้ ได้ย้ายไปอาศัยในบ้านหลังใหม่ที่อยู่ในชานเมือง แต่หลังจากย้ายเข้ามาไม่นาน พวกเขาก็เริ่มรู้สึกถึงการมีอยู่ของสิ่งลึกลับในบ้านนี้ โดยเฉพาะวิญญาณที่อยู่ในบ้านนั้น เรื่องราวดำเนินไปจากมุมมองของวิญญาณที่กำลังติดอยู่ในบ้านหลังนี้ มันพยายามที่จะสื่อสารกับครอบครัวและกระตุ้นให้เกิดเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับความลึกลับในบ้านนั้น 

วิญญาณพยายามจะเปิดเผยความจริงบางอย่างเกี่ยวกับอดีตของบ้านและการตายที่เกิดขึ้นในอดีต รวมไปถึงความสัมพันธ์ของมันกับครอบครัวที่ย้ายเข้ามา ในขณะเดียวกัน ครอบครัวเพย์นก็เริ่มต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ และพวกเขาต้องหาวิธีเอาชีวิตรอดจากสิ่งที่อยู่ในบ้านนี้ ซึ่งท้าทายความเชื่อของพวกเขาและพยายามทำลายความสงบสุขที่พวกเขาคิดว่าได้เริ่มต้นใหม่

ดูหนัง รีวิวหนัง Presence เป็น อยู่ ตาย

บทภาพยนตร์ของ Presence มีความกล้าในการนำเสนอเรื่องราวผ่านมุมมองที่แทบจะไม่เคยใช้มาก่อน  “สายตาของวิญญาณ” การเล่าเรื่องเช่นนี้เปิดโอกาสให้ผู้ชมได้สัมผัสเรื่องราวในรูปแบบ passive observer ที่ไม่มีเสียง ไม่มีปฏิสัมพันธ์ แต่มีอารมณ์ร่วมแบบลึกซึ้ง ระหว่างที่ ดูหนัง จะเห็นว่าบทพูดมีจำนวนน้อยแต่เปี่ยมด้วยน้ำหนัก และบทสนทนาแต่ละคำถูกใช้เพื่อเผยอารมณ์และปมในครอบครัวมากกว่าจะอธิบายเนื้อหาโดยตรง เป็นบทภาพยนตร์ที่ให้ความสำคัญกับ สิ่งที่ไม่ได้พูด มากกว่าสิ่งที่ได้ยิน สตีเวน โซเดอร์เบิร์ก ไม่เพียงกำกับ แต่ยังรับหน้าที่ถ่ายภาพยนตร์ด้วยตนเอง สไตล์ของเขาในเรื่องนี้เน้นการใช้มุมกล้องนิ่ง และการมองจากภายในราวกับผู้ชมเป็นวิญญาณหนึ่งที่เฝ้าดูโลกโดยไม่มีปากเสียง การกำกับเช่นนี้มีความท้าทายสูงเพราะต้องพึ่งพาอารมณ์และท่าทางของนักแสดงในระดับที่ละเอียดมาก เขาวางจังหวะเรื่องอย่างประณีต 

แม้หนังจะมีความยาวเพียง 85 นาที แต่ทุกนาทีกลับถูกใช้เพื่อเพิ่มระดับความอึดอัด ความเงียบ และความไม่แน่นอนให้กับผู้ชมอย่างได้ผล ด้วยการที่กล้องคือ “วิญญาณ” งานภาพใน Presence เป็น อยู่ ตาย จึงเปรียบเสมือนการเคลื่อนไหวของดวงตาที่มองสิ่งต่าง ๆ ด้วยความสงสัย วิตก หรือแม้กระทั่งความเศร้า มุมกล้องที่เคลื่อนไหวช้า บางครั้งเข้าใกล้จนเกินความจำเป็น บางครั้งห่างไกลจนอารมณ์เหมือนถูกทิ้ง ทำให้เกิดความรู้สึกที่ลึกซึ้งโดยไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ งานแสงยังถูกควบคุมอย่างแม่นยำ โดยใช้แสงธรรมชาติและแสงสลัวเพื่อเสริมบรรยากาศของ “สิ่งที่มองไม่เห็น” แม้จะไม่มีตัวเอกชัดเจน แต่ทีมแสดงทุกคนใน Presence ต่างนำเสนอบทบาทของตนอย่างทรงพลัง โดยเฉพาะลูซี่ หลิว และคริส ซัลลิแวนที่แสดงออกถึงอารมณ์ที่ซ่อนเร้นไว้ลึก ๆ ได้อย่างแนบเนียน การแสดงในเรื่องนี้ต้องพึ่งพาการเคลื่อนไหวของสายตา น้ำเสียงที่แผ่วเบา และภาษากายที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดมากกว่าการแสดงออกที่ชัดเจน ซึ่งนักแสดงทำได้ดีเยี่ยม และช่วยเสริมแรงส่งให้วิญญาณของเรื่อง ซึ่งก็คือ ผู้ชม รู้สึกมีส่วนร่วมอย่างประหลาด