รีวิว Black (2024) จักรวาลคู่ขนานกลายเป็นกับดักทางจิตวิญญาณ

ในยุคที่ภาพยนตร์แนวไซไฟ-จิตวิทยาเริ่มกลายเป็นกระแสหลักมากขึ้นในวงการหนังอินเดีย Black (2024) คือหนึ่งในผลงานที่น่าจับตามอง เพราะไม่เพียงแต่จะเป็นการกลับมาของนักแสดงมากฝีมืออย่าง จีวา เป็นการ ดูหนัง ที่พูดถึงความซับซ้อนอย่าง “Multiverse” หรือ “โลกคู่ขนาน” มาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์อินเดียที่เข้าถึงง่าย แต่ยังคงความลึกทางปรัชญาและอารมณ์ไว้อย่างครบถ้วน กำกับโดย เคจี บาลาสุพรามานี และเขียนบทโดยผู้กำกับเอง ร่วมกับทีมนักเขียนหน้าใหม่อย่าง เอเจ สุเรน ได้แรงบันดาลใจหลักมาจากภาพยนตร์อินดี้ของอเมริกาเรื่อง Coherence (2013) ซึ่งเคยได้รับคำชมว่าเป็นหนึ่งในหนังไซไฟทุนต่ำที่ใช้พล็อตอันชาญฉลาดเล่นกับความเชื่อมโยงของเหตุการณ์และตัวตนในอีกมิติ โดยเวอร์ชันทมิฬนี้ไม่ได้ลอกตามมาแบบตรงตัว แต่ปรับเปลี่ยนเนื้อหาให้เข้ากับวัฒนธรรมอินเดีย เพิ่มอารมณ์ดราม่า และแทรกองค์ประกอบของความรัก ความกลัว และความเชื่อในชะตากรรมเข้ามาได้อย่างลงตัว

นักแสดง/นำแสดงโดย

• จีวา รับบทเป็น วสันต์
• ปรียา ภาวานี ชังการ์ รับบทเป็น อารัญญา วสันต์
• ยอก จาปี รับบทเป็น สารวัตรศิวราช
• ชาห์ รา รับบทเป็น สุเรช เพื่อนของวสันต์
• สวยัม สิทธะ รับบทเป็น ประภา 
• สินธุรี รับบทเป็น ลลิตา

อ่านเรื่องย่อของ Black (2024) 

วสันต์ และอารัญญา เป็นคู่รักที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ พวกเขาย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านแถวที่เงียบสงบบริเวณชานเมือง หวังจะเริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยความสงบสุข อย่างไรก็ตาม ในคืนหนึ่งที่มีพายุรุนแรง ทั้งคู่เริ่มสังเกตเห็นเหตุการณ์แปลกประหลาด เช่น การพบเห็นเพื่อนบ้านที่มีพฤติกรรมประหลาด และเหตุการณ์ที่ดูเหมือนจะเกิดขึ้นซ้ำๆ

เมื่อพวกเขาพยายามหาทางออกจากสถานการณ์นี้ ก็พบว่าทุกครั้งที่พวกเขาออกจากบ้านหรือแม้แต่เดินผ่านประตูบางบาน พวกเขาจะเข้าสู่ความเป็นจริงที่แตกต่างออกไป ซึ่งมีตัวตนของพวกเขาเองในรูปแบบที่หลากหลาย บางครั้งเป็นมิตร แต่บางครั้งก็เป็นศัตรู สถานการณ์ยิ่งซับซ้อนเมื่อพวกเขาเริ่มสงสัยว่าใครคือ ตัวจริง และใครคือ ตัวปลอม และต้องหาทางกลับสู่ความเป็นจริงเดิมก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

ดูหนัง รีวิวหนัง Black (2024) 

หลังจากที่กระแส Multiverse เริ่มแทรกซึมเข้าสู่วงการภาพยนตร์กระแสหลักของอินเดีย Black (2024) ก็ถือเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ทมิฬไม่กี่เรื่องที่กล้านำแนวคิดอันซับซ้อนนี้มานำเสนอผ่านบริบทของความสัมพันธ์ ความกลัว และความไม่แน่นอนในตัวตนของมนุษย์ ภายใต้ฉากหลังที่เรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยพลัง บทภาพยนตร์ของ Black ที่ทำให้เราได้ ดูหนัง จบภายในเวลาประมาณ 1 ชั่วโมง 55 นาที โดยอิงโครงสร้างจาก Coherence (2013) แต่ใส่บริบททางวัฒนธรรมทมิฬเข้าไปอย่างแนบเนียน หนังใช้ตัวละครหลักไม่กี่ตัว และสถานการณ์ที่เหมือนจะเรียบง่ายในตอนแรก ปาร์ตี้ของกลุ่มเพื่อนในคืนที่ดาวหางเฉียดโลก ค่อยๆ กลายเป็นบ่อเกิดของความระทึก ความเคลือบแคลง และคำถามที่ไม่มีคำตอบ จีวากลับมารับบทนำในแนวดราม่าจิตวิทยาได้อย่างมีพลัง เขาสามารถสื่ออารมณ์ความสับสน ความโกรธ ความกลัว และความไม่มั่นคงของตัวละครได้อย่างมีมิติ ไม่ใช่แค่ภายนอก แต่สะท้อนออกมาจากภายใน ซึ่งสำคัญมากกับบทที่ต้องเผชิญหน้ากับ “ตัวเอง” ในอีกเวอร์ชันหนึ่ง

ผู้กำกับ เคจี บาลาสุพรามานี คุมจังหวะการเล่าเรื่องได้ดีอย่างน่าประทับใจ โดยเฉพาะในหนังที่ใช้โลเคชันหลักเพียงบ้านหลังเดียว และตัวละครไม่เกินสิบคน งานกำกับของเขาทำให้หนังไม่รู้สึกจำกัดแม้ฉากจะน้อย เพราะโทนภาพ เสียง และการเคลื่อนไหวกล้องช่วยสร้างความรู้สึกอึดอัดและน่าค้นหาได้ตลอดเวลา ผู้กำกับภาพเลือกใช้โทนภาพค่อนข้างหม่น มีความเย็น สีฟ้า-น้ำเงิน-เทา เข้ามาครอบคลุมอารมณ์ของเรื่อง การเคลื่อนไหวของกล้องก็พอเหมาะพอดี ไม่หวือหวาแต่เปี่ยมความหมาย โดยเฉพาะฉากที่ตัวละครเริ่มตระหนักถึง “โลกคู่ขนาน” กล้องจะใช้วิธีเบลอ ฉายภาพซ้อน หรือใช้แสงสะท้อนให้สื่อถึงความสับสนของจิตใจ เพลงประกอบในเรื่องมีไม่มากนัก และไม่มีเพลงมิวสิคัลแบบที่หนังอินเดียส่วนใหญ่ชอบใช้ แต่กลับเป็นข้อดีที่ช่วยให้ผู้ชมโฟกัสกับเรื่องราวและบรรยากาศมากขึ้น